Ik ben een sukkel

Ja, je hoort het goed ☝🏻 Ik-ben-een-sukkel.

Misschien denk je nu: ‘nou hè hè, ze ziet het nu eindelijk zelf ook’.

MAAR… misschien denk je wel: ‘WAT?! Hè huh? Hoezo vindt zij zichzelf een sukkel?!’

Nou.. die laatste vraag kan ik met volle overtuiging beantwoorden op basis van het volgende: ik ben namelijk een fervent uitsteller, ik leg een lat waar ik pertinent niet overheen kan kijken, ik heb een geheugen als een garnaal, ik ben spuit 11, ik ben een angsthaas, ik ben een klok without the klepel en ik heb een strategie voor ‘persoonlijk leiderschap’ van lik me vestje en on top of that all… typte ik zojuist het woord ‘leiderschap’ met een lange ij… I ‘ll rest my case… ☹️ meh…

MAAR.. dus… ik heb deze gedachtestroom 💭 de laatste tijd eens even flink onder de loep genomen en wat denk je…?! Ik ben er nog steeds niet uit ☝🏻

Wat ik inmiddels WEL weet is dat ik geen sukkel ‘ben’ (per se) maar me een sukkel ‘voel’. Halleluja er komt een beetje lucht bij! En dat ‘gevoel’ komt door mijn type gedachten… Yep..

Misschien lees je dit en denk je ‘ja hallooooo duh dit is allemaal gesneden koek voor mij’ maar ik vond het toch wel een openbaring om dit gegeven, zeg maar, echt echt ECHT te beseffen..

Ik bedoel… dat is niet makkelijk! Die ‘sukkel-gedachten’ zijn natuurlijk ook niet zomaar uit de lucht komen vallen. Das jaren lange practice. Bovendien.. als het zo makkelijk was geweest dan had ik de boel natuurlijk al lang en breed een positieve draai gegeven. Zo’n sukkel ben ik.. ‘voel’ ik… VIND ik mezelf blijkbaar nou ook weer niet.

Het probleem is dat die ‘sukkel-gedachten’ voortkomen uit een diep donker gat genaamd: zelfafwijzing.

Yoooo ja mensen, dit is geen fluffy stuff meer… Dit is de keiharde next level horror afdeling in je eigen hersenpan.

Jij: Huh..? we hadden het toch over jou?!

Ik: Ja maar je herkent het right? ☝🏻

Anyhow, ‘zelfafwijzing’ komt voor in meerdere shapes and sizes. Sommige onschuldig en sommige deep down ugly. Ja toch?

Jij: Ok ok, maar wat is nu dan de oplossing?

Ik: Ik denk ‘vriendelijkheid’

En met vriendelijkheid bedoel ik: ‘met vriendelijkheid kijken naar je eigen gedachten’, hoe sukkelachtig je deze ook mag vinden. En ook vooral niet (te veel) oordelen over je gedachten. Gewoon een lieve vriend of vriendin zijn voor jezelf en geen aartsvijand 👿.

Ik bedoel, wat is het alternatief? Als je jezelf tegen je eigen gedachten keert leg je daar de focus op en wordt het alleen maar erger (trust me I know). Ik ben de afgelopen jaren in talloze discussies verwikkeld geraakt met mezelf en kijk wat er van me terecht gekomen is… ik ben een klok without the klepel 😫. En het allermooiste is toch wel dat ik tijdens die heetgebakerde gesprekken in mijn hoofd, mezelf verweet dat ik deze nutteloze discussies überhaupt met mezelf hield! Dat is keiharde zelfafwijzing mensen ☝🏻 Wat zeg ik.. DUBBELE zelfafwijzing! Right then and there! Een dubbel onzinnig tijdverdrijf…

Een ander alternatief lijkt, ‘positief denken’. Maar ff serieus, dan sta ik gewoon te liegen tegen mezelf! En dat gaat misschien een tijdje goed maar deep down van binnen weet ik dat ik mezelf voor de gek houd. En als het maar lang genoeg duurt om met zo’n fake big smile de wereld door te banjeren, hoe meer mijn ongehoorde emoties zich opstapelen om vervolgens te ontploffen in my own face!!

Gedachten zijn er altijd en overal en gaan ook nooit weg. So I have to deal with it.

Conclusie: Ik kan uiteindelijk alleen maar een sukkel zijn als ik ‘denk’ dat ik een sukkel ben.

En… dat is okay 💋