De volgende ochtend reden we richting het Serengeti park waar we nog genoeg door de kuilen met modder zijn gehobbeld en over gebroken bruggetjes zijn gereden om alleen maar happy de peppy te zijn, dat we hier gisternacht (zonder straatverlichting) niet overheen hoefde te rijden.
Victor had geen negatieve gevoelens wat betreft onze reis so far. Op de spinnen na van gisteravond, heeft hij volop genoten van het hele avontuur. Ik had het soms toch moeilijk in mijn hoofd omdat ik het al met al gewoon onverantwoord vond om in dit regenseizoen, in combinatie met de slechte wegen, zomaar een stelletje toeristen de wildernis in te sturen met alle gevolgen van dien. Ik hoef niet per se met auto en al door een rivier meegesleurd te worden om vervolgens te worden afgeleverd bij een groep nijlpaarden die hoogstwaarschijnlijk met z’n allen op mijn hoofd gaan zitten, weet je wel.
Toen we eenmaal het Serengeti park inreden, en we meteen een groep wilde olifanten zagen, was ik de helft van het ongemak alweer (bijna) vergeten. Al wist ik toen nog niet wat de natuur verder nog voor ons in petto had..
Serengeti was TE gek!! We zijn er 2 dagen geweest en daar zijn we meer dan verwend geweest met het zien van wilde dieren! Gekleurde vogeltjes, buffels, gnoe’s, nijlpaarden, stokstaartjes, apen, giraffen, zebra’s, hyena’s, aasgieren, roofvogels, krokodillen, leeuwen, jachtluipaarden, ontelbare antilopen in verschillende soorten en maten en… niet te vergeten de mooie omgeving. Het was prachtig groen en de natuur reikte zover als je kon kijken.
Éen van de mooiste plaatjes in het park waren wel die van de hyena’s en de leeuwen. De hyena’s waren heel actief. We zagen er één het resterende vlees van een karkas aftrekken terwijl hij tegelijkertijd de tientallen aarsgieren van zich af probeerde te jagen. Ook zagen we er één chillen in het water heel dichtbij de auto terwijl de ander een sprintje waagde om een jonge gnoe te grijpen. Maar.. gelukkig voor het gnoetje was deze poging mislukt. En zagen we eerder een grote groep leeuwen in de verre verte liggen te luieren, zo zagen we de volgende dag vijf leeuwinnen langs de weg liggen die naar een gemixte groep zebra’s en gnoe’s lagen te loeren.
O ja! We zagen een jachtluipaard! Erg zeldzaam en alhoewel hij twee meter voor onze neus in een boom hing, zag ik hem pas toen Victor riep ‘LEOPARD!!!!’
David bracht de jeep met gierende banden en een fikse stofwolk tot stilstand, met een noodgang zette hij de auto in z’n achteruit en zo konden we toch nog even een glimp opvangen van een zich rotgeschrokken jachtluipaard die uiteraard meteen de bosjes insprong.
Enkele meters verder gingen we een smal bruggetje over die uitzicht gaf over een rivier waar we getrakteerd werden op 2 dikke vetten krokodillen die we aan de oever zagen liggen chillen.
In de middag kwamen we aan bij het tentenkamp waar we intensief in de gaten werden gehouden door ons 3 koppig personeel inclusief privé chefkok zodat het ons aan niets ontbrak. We waren weer de enige aanwezigen. In de avond werd er een kampvuurtje voor ons gemaakt en daar zaten we dan.. tot het helemaal donker werd met wat popcorn op tafel en een wijntje in de hand het vuur in te staren. Meestal vind ik het heel rustgevend maar deze avond was het toch even anders. Één van de mannen kwam uit een Masai stam en omdat hij ervaren was in het herkennen van het geluid en gedrag van bloeddorstige wilde beesten, hield hij het terrein voor ons in de gaten. Terwijl we daar zo in het donker zaten, zat ik angstvallig aan mijn wijntje te lurken en keek ik zo af en toe de bosjes in om te zien of ik niet toevallig iets heen en weer zag bewegen. Die man liep geregeld met zijn zaklamp de omgeving af te scannen en ergens gaf dat me wel een gevoel van veiligheid… aan de andere kant leek het zo ook net alsof we ieder moment besprongen konden worden door het één of ander. Hopelijk weet hij zo’n dier ook voor z’n potje te rammen. Het hoeft niet dood natuurlijk maar mijn hoofd hoeft er óók niet af, weet je wel..
Alleen in de absolute nacht.. wanneer Vic en ik in onze tent sliepen en de gids en de andere mannen een eindje verderop vertoefde.. hadden wij alleen een fluitje.. Dat fluitje moesten we vooral niet gebruiken wanneer we een dier, van wat voor voormaat dan ook, rond de tent hoorde scharrelen. ‘No’ zei de manager, ‘polé polé’. Het betekend zoveel als: ‘rustig rustig’ en ‘geen probleem geen probleem’. En in ons geval betekende het dus gewoon ‘rustig’ blijven ook al hoor je iets grommen of aan het tentdoek knabbelen. Het fluitje is voor in absolute nood. Okay, check ✅
De volgende ochtend wees de Masai man ons op de voetsporen naast onze tent die afkomstig waren van hyena’s en een nijlpaard 😳
Het was die dag alweer tijd om richting uitgang te gaan. De wegen in het park waren een stuk beter begaanbaar dan we eerder hadden meegemaakt alhoewel er nog best veel diepe plassen water in de weg lagen en de hoofdweg droog maar keihard en hobbelig kon zijn. We naderde een brug maar wat zagen we in de verte..?! Stilstaande vrachtwagens! O jee, dat is meestal geen goed teken. De brug lag in een dal waaronder de rivier stroomde. Op de brug was te zien dat er met de stevige stroming een hele hoop ‘natuurlijk’ afval was meegekomen en een verstopping onder de brug veroorzaakte. Je zag vooral een grote klit aan opgedroogde takken, bladeren en er lag zelfs een buffelkop tussen die daar een pijnlijke dood was gestorven ☹️. Maar er was ook een enorme boomstronk mee gespoeld die de doorgang van de brug volledig blokkeerde voor zowel auto’s als vrachtwagens. En die til je niet zo even op ofzo. Ook niet met een stuk of 10 man waarvan sommige al 1 week de brug niet over konden steken omdat de brug de dagen ervoor was overstroomt. Nu hadden ze sinds gister die boomstronk geprobeerd uit te branden en het leek een succes te worden. Op de brug werd er met één botte bijl gretig ingeslagen op de inmiddels bijna uitgebrande boomstronk. Na een tijdje hakken lukte het dan gelukkig! Okay.. de auto’s en vrachtwagens konden er allemaal weer door, pfffff..!
Enkele kilometers daarna lag David weer onder de auto om te checken of alles wel goed ging daar beneden omdat hij een vreemd geluid hoorde. Dit keer bleek dat het rechter voorwiel onbestuurbaar was geworden. Voorbijgaande auto’s konden ons niet helpen omdat zij ook niet de juiste gereedschappen bij zich hadden. Er zat niets anders op dan met een slakkengangetje naar de uitgang te tuffen om er daar achter te komen dat het voorwiel niet te repareren viel maar vervangen moest worden. Het enige geluk op dat moment was dat er geen 4 hongerige leeuwinnen aan de kant van de weg lagen!
Nadat onze guide ons dus al rammelend en schuddend met een onbestuurbaar voorwiel uit het Serengeti park had weten te krijgen, ontstond het volgende probleem: we konden niet verder.. en uitgerekend die middag zouden we naar de ‘Ngorongoro krater’ gaan.. (JA… zeg dat nog maar eens zonder te struikelen over deze consonanten (medeklinkers) 🤓)
David zei dat we een dag moesten wachten voordat er een nieuw besturingssysteem werd geleverd.. mja.. wat moet dat moet hè.. maar ☝🏻 GELUKKIG.. heeft David veel goede contacten en konden we die dag mee op safari met een andere guide die een stel Amerikanen met zich meehad. Wat een geluk!!
Ik had deze dag in de Ngorongoro krater voor geen goud willen missen! Deze ingestorte vulkaankegel wordt beschouwd als één van de mooiste natuurwonders van Afrika. We zouden aan de randen van deze krater worden gebracht om volledig van onze sokken te worden geblazen wat betreft het uitzicht dus je snapt ons enthousiasme om het moment dat we op het uitkijkpunt van die krater stonden en daar precies.. NIETS zagen…
We keken verdorie domweg naar die enorme kuil met daarin een dikke vette mistwolk.. SJJJJJJJIT HEY 🤯 !! Geen hand voor ogen te zien!
Eenmaal in die krater was het nog steeds mistig, regenachtig en daarbij glad en nat. We reden zo een tijdje en ik keek naar dat uitgestrekte platte groene landschap welke zich door de inmiddels optrekkende mist ontvouwde en ik zag de wolken erboven hangen met wat blauwe lucht. Hier en daar stond een boompje en een ontspannen grazende gnoe die door de afstand bijna leek op een doorsnee Hollandse koe… het deed me verdomd veel denken aan het Nederlandse landschap…! Het is dat we op een gegeven moment een neushoorn zagen maar anders… totaly de Beemster 😆
Maar hey.. YES!! We hadden ze toen dus allemaal gezien..! THE BIG FIVE ! De leeuw, buffel, olifant, luipaard en dus nu ook de neushoorn..! Althans.. Joost mag weten wie hem gespot heeft want hij lag vreselijk ver weg en zelfs door een verrekijker zag je alleen een grijze bult uit het hoge gras steken met twee vage hoorntje ernaast wat dus duidde op een slapende neushoorn.. MAAR.. we hebben hem gezien ☝🏻.
Later die dag, toen de zon op meerdere plekken terrein had gewonnen, reden we langs hetzelfde gebied als waar we eerder dezelfde neushoorn hadden zien liggen. Nu was hij wakker en zag je hem met dat grote logge lijf rustig rond sjokken tussen de buffels, zebra’s en antilopen. Wat een prachtig gezicht! En de hele dag was trouwens weer een geweldige ervaring. Met die wolken en een beetje zon boven die enorm grote platte krater, gaf het de natuur juist een schitterend panorama.
Toen het avond werd en wij niet meer dan tevreden de guide en het Amerikaanse koppel konden bedanken voor de fijne aansluiting, werden we al vrij snel opgehaald door iemand anders die ons in het donker met een kapotte koplamp naar onze nieuwe slaapplaats bracht.
Weer een pracht plek waar we 2 nachten hebben liggen ✨clampen✨ alleen dit keer zonder reële kans om plots de bosjes ingetrokken te worden om daarna compleet verscheurd in een kist naar Nederland te worden gevlogen…. excuus.. een kleine dag-nachtmerrie 😬
Alright!
Volgende keer the grand finale, het laatste deel van onze trip door Tanzania 🇹🇿
💋
Linda's Perikelen 
Lieve Linda, wat een avontuurlijke reis hebben jullie toch gemaakt in Tanzania,maar wat hebben jullie veel gezien en wat een schitterende foto’s van al die wild dieren hebben jullie gemaakt. Opnames die ik alleen van de televisie ken,maar jullie hebben die dieren in het echt gezien!! Een reis om nooit te vergeten!!!
LikeLike
Ja, het is een bijzondere herinnering van ons samen 👩❤️👨
LikeLike