Hormonen, hormonen, hormonen – jankend op de tennisclub

Op het moment dat ik dit schreef was ik bezig met het derde traject en zat ik ter plekke mijn eitjes te rijpen en dat betekende dan altijd voor enkele weken de volgende bezigheid: ‘spuiten, spuiten, spuiten’ met hormonen idd… Als ik het zo terug lees dan lijkt het wel alsof ik ‘plof eitjes’ aan het creëren was, maar oké, ander (belangrijk (!)) onderwerp.

Anyway… ‘Hormonen’, zoals velen vrouwen wel zullen herkennen, die suckers steken soms zomaar, zonder enige aankondiging de kop op, althans… zo lijkt het. Het ene moment ben je oké, het andere moment sta je te janken op de tennisclub. Wellicht (hopelijk) is het bij de meeste vrouwen niet zo letterlijk en extreem maar als je hormonen toedient, zoals ik voor een periode inmiddels meerdere keren heb gedaan, kan het volgende scenario zich opeens heel letterlijk voordoen.

We zijn dus net lid geworden van de tennisclub…

…en vóórdat ik maar liefst één dag later al 4 complete outfits had ingekocht (ik kan serieus zo naar Wimbledon als het moet) stond ik daarvoor nog voor mijn kledingkast te concluderen dat er niet echt iets van een ‘normale’ tennis outfit tussen zat. Ik zag mijn plank met sportkleding uitpuilen met leggings en paaldansbroekjes in alle kleuren van de regenboog en dacht…. mja daar kan ik toch niet mee aankomen! Iets van een potentiële kanshebber in mijn ogen was een zwarte sporttop met daaronder een fietsbroekje met panterprint. Ik deelde deze gedachte met Vic en hij keek me aan alsof ik HE-LE-maal gek geworden was…. En dat zij hij ook: ‘ben je HE-LE-maal gek geworden?!’ ‘Zo mag je je niet eens kleden’ ‘dat mag niet vanwege etiquette bij het tennis’.

Nu weet ik niet hoe het bij jou zit maar van dit soort opmerkingen wordt ik precies heel erg recalcitrant. Bovendien vroeg ik me af of dat ‘echt’ zo is of dat Vic gewoon het risico niet wilt lopen dat hij straks op de tennisbaan staat met een meid gekleed in een panterbroekje die de tennisballen ook nog eens opraapt met volledig gestrekte benen. Want die manier van ballen rapen daar had hij ook al eerder zijn commentaar op gegeven. Ja dat probleem snap ik ook niet☝🏻. Maar goed, hij vindt het geen gezicht. En dat mag… ik heb daar verder geen mening over (🤬).

Maar anyway, dat was enkele weken geleden. Vandaag zaten we samen op een bankje bij ‘onze club’ ontspannen en tevree een competitie wedstrijd te aanschouwen van vrienden en je moet begrijpen, ik snap nog echt de ballen van de regels en de ‘etiquette’ (🙄 het woord alleen al). Maar oké, we zitten dat tennisspel te bekijken en ik zie een prachtige slag van één van de dames die speelde en ik slaak te midden van het spel een gilletje en roep ‘MOOI!’. Krijg ik een standje van Vic naast me want mijn reactie zou niet door de beugel kunnen want ‘dat doe je pas nádat er een punt gemaakt is’… ‘niet tijdens’… dat zijn de ‘etiquettes’ zei hij (🤢🤮😵‍💫) (en in mijn hoofd keek hij er minachtend bij)….

Ik werd daar toch een partijtje KWAAD van niet te filmen! Ik schoot volledig uit mijn slof en zei ‘WEET JE WAT IK GA DOEN?! Als wij ooit een competitie wedstrijd spelen en we doen een dubbelspel dan ga ik ZEEEEEEEKERste weten mijn panterbroekje aan doen en vervolgens met dat panterbroekje twerkend over die baan heen JA! Dan weet je dat!’ En gelijk daarna begon ik spontaan KEIhard te huilen. Dikke druppels water voelde ik mijn ogen uitkomen lopen en ik schrok me eerlijk gezegd rot door mijn eigen heftige reactie… plots verscheen het beeld in mijn hoofd van mezelf kwaad twerkend over die tennisbaan terwijl onze tegenstanders met een bewegend vraagteken boven hun hoofd dit tafereel staan te aanschouwen. Ik proestte het vervolgens uit van het lachen.

Ik keek naast me en die arme Vic lag zowat naast het bankje, helemaal omver geblazen door mijn pleidooi over een panterbroekje (zucht 🙄🤭🫤😵‍💫😩)

Naja ik moet de hormonen toch maar laten rondrazen want ja…. Wat moet ik anders ⁉️