Jambo!
Daar zijn we dan! Na vanaf Nederland als sardientjes in een blik te zijn getransporteerd richting Zanzibar, waren we best een beetje kapot toen we aankwamen. We zaten zo krap dat van slapen nauwelijks wat terecht was gekomen. Bovendien stapte ik het vliegtuig in met een ongelofelijk snothoofd en met niesbuien van heb ik jou daar.
Ja mensen, het is knudde, maar ik ben SNIP verkouden! Op vakantie! Meh! 😒
Ik had in Nederland een neusspray gekocht die me periodiek zou weerhouden van enige ongemakken. Één van de werkende ingrediënten is ‘Ipratropium’. Dat klinkt inderdaad als een toverspreuk waar Harry potter nog een puntje aan kan zuigen en het werkt dan ook als ✨magie✨. Het spul brandt serieus je neus uit maar dat mag de pret van het effect niet drukken. Verder voelt mijn keel alsof ik thuis bij de Gamma nog enkele rollen schuurpapier naar binnen heb gewerkt, ik zie een beetje dubbel en mijn hoofd voelt 2 keer zo groot aan als anders maar verders gaat alles goed hoor 🙄….
Dat kunnen trouwens eeeeeee-ventueel ook wat bijwerkingen zijn van de Malariapillen, alhoewel.. 🤔 daar schijn je eerder gekke dromen van te krijgen en daar lijk ik géén last van te hebben. Gister lagen we aan het zwembad te slapen en droomde ik dat ik een gat in een klassieke roze trouwtaart sloeg, deze om mijn nek hing en daarmee op een gammel bruggetje tussen 2 bergen in mijn oversteek maakte samen met Mark Rutte, die vast zat aan een hondenriempje 💁🏼♀️.
Anyway, we kwamen dus na 9 uur vliegen aan op Zanzibar waar de hitte als een golf over ons heen kwam. Bij aankomst op het vliegveld vulde we het douaneformulier in en liepen we naar het hokje waar de douaniers op ons zaten te wachten. De man vroeg aan mij, zonder me overigens aan te kijken, iets wat klonk als ‘wottel’?… Met zijn Afrikaanse accent dacht ik dat hij mij in het Swahili iets gezonds te eten probeerde aan te bieden???? Toen de stilte tussen ons nijpend werd en ik de beste man perplex bleef aanstaren riep hij dit keer: ‘wottelmotteldottel!!??’. Euuuuuuhh… nou daar kan Harry Potter zeg maar in dit geval.. helemaal niks mee ben ik bang… en ik ook niet… maar gelukkig hebben we Victor mee op vakantie☝🏻. Victor beweerde dat hij vroeg: ‘hotel?hotel?hotel?’. Ja euh… mijn hoofd denkt in een andere taal hè… alsof mijn hoofd die taal überhaupt zou begrijpen maar dat terzijde.
Maar goed, erg verwarrend dus en gelukkig weet Victor hier dus enige sense uit te halen en bovendien vraagt hij zich nu officieel af hoe ik mezelf, nu inmiddels 5 jaar geleden, zo’n 4 maanden lang door Azië heb kunnen voortbewegen.
Vanaf het vliegveld zijn we middels een taxibusje, hobbeldehobbel.. aaaaaaaah! GAT IN DE WEG!!!!, naar ons verblijf gereden. Dit duurde zo’n 30 minuten en onderweg hield de taxichauffeur hier en daar een praatje (of nam een borrel, who knows) en deed meteen even zijn dagelijkse boodschappen. Never mind us… wij wachten wel in deze bloedhete auto…
Op het moment dat we bij ons hotel kwamen en de taxi uitstapte was het buiten zo heet geworden dat Victor spontaan rood uitsloeg. Toen we daarna zo even over het resort liepen MOESTEN wel blijven bewegen want zodra we stilstonden kregen we acuut symptomen van een zonnesteek. Op het resort is het prachtig met 2 zwembaden en een hoge houten brug die over de zee loopt met een bar in het midden en helemaal aan het einde enkele ligbedjes waar je in alle rust de zee over kan turen terwijl je levend verbrandt.
Toen we na onze korte tour over het resort in alle rust neerstreken op een bedje onder een rieten parasol bij het zwembad, werden we na enkele minuten gewekt door… wind.. motregen.. en daarna een fikse plensbui! 😵 Het was zowaar een beetje fris geworden! Ik trok mn trainingsbroek weer aan en sloeg een handdoek om mijn lijf en nog liepen de rillingen over mijn rug heen. En qua ‘het weer’ gaat het de hele dag zo door 😅.
We hebben overigens een vol pension dus worden erg verwent hier met al dat vreemde eten waar we uit kunnen kiezen bij het lopende buffet. Vooralsnog zitten we elke ochtend, middag en avond te prieken in ons eten want Joost mag weten wat we nu weer op ons bord hebben geschept. Het meeste is erg smaakvol en voor de zekerheid flink maar dan ook FLINK doorbakken om er waarschijnlijk zeker van te zijn dat we hier echt-echt-echt geen ongaar eten binnen krijgen. Beetje behoorlijk droog eten dus maar aan de andere kant is het zo stikheet hier dat het verder ook geen wonder is dat de donuts hier de structuur hebben van een stuiterbal en de vis in je mond aanvoelt als droge kip. Of misschien was het ook wel gewoon kip want wie zal het zeggen, ik proef momenteel sowieso niets.
Morgen gaan we 6 dagen op Safari 🤸🏻♀️🦁🐘🦓🦏🦒
Hakuna Matata 💋
Linda's Perikelen 