De reis richting Parijs was qua onenigheid tussen Vic en mij wat heetgebakerd so to speek.. soms denk ik wel eens het volgende.. (komt ie.. en let op, want dit zijn wijze woorden ☝🏻): “In een relatie kan één ellenlange discussie soms louter worden verkort, dan wel een halt toegeroepen worden, door het simpelweg met elkaar eens te zijn over het feit dat je het niet met elkaar eens bent…” Maar dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan in het heetst van de strijd! Je wilt toch je ei kwijt weet je wel.. volg je het nog? Ik zou zeggen, lees het en je zal zien dat ik gelijk heb 🙃: (Trouwens, ik moet hierbij notificeren dat Vic niet vaak gefrustreerd van mij raakt maar soms komen we er, gaande weg het leven, vanzelf achter wat hierbij de uitzonderingen op de regel zijn..)
Anyway.. We waren dus op weg naar Parijs voor ons ‘Lang weekend weg naar Parijs’. Vic had tot ergens in België gereden toen ik het roer overnam en mijn part of the journey zou volbrengen. Ik tufte totaly relaxed en tevree richting La France en had alles onder controle.. totdat.. er opeens.. vanuit het NIETS.. tolpoortjes opdoende !! .. 🚨PANIEK🚨!! ..BLINDE paniek werkelijk..
En ik had het verdorie toch kunnen weten want 2 jaar geleden deed hetzelfde doemscenario zich voor toen ik met mijn vriendin Carlijn door Frankrijk reed.. GEK werd ik van die poortjes !!
‘En waarom dan die uiting van VREES ?’ hoor ik je denken. Nou, dat zal ik je haarfijn uitleggen..
Je moet je voorstellen dat je op je dooie gemakje, zonder ook maar één wolkje van ergernis aan de lucht, aan het autorijden bent.. dus je komt aankarren en OPEENS bestaat je horizon alleen maar uit aaaaallemaal poortjes, O-VER-AL poortjes.. poortjes poortjes poortjes.. met ROOD verlichte kruizen hier, maar ook daar! Er zit geen structuur of logica in, de afstand is al helemaal niet in te schatten en dan wordt er van mij verwacht dat ik een poortje in ga rijden ZONDER rood kruis ! En er staan ook dingen geschreven boven de poortjes maar wat staat er??! Is het Frans..? NEE Engels! NEE !! Is het gebarentaal ?? Ik weet het niet !! AAAHHH mijn talencentrum heeft het begeven !! Wat nu wat nu WAT NUUUUUU-HUUUU ???!! En de poortjes komen steeds dichterbij !! Waar moet ik heen waar moet ik heen ?!! Zuurstof ZUURSTOF ik heb geen zuurstoooooooffff !!!!
En dan.. enkele meters voor die verdomde tolpoortjes.. een totaly SYSTEM SHUTDOWN.. alsof er een Texaanse stofwolk in mijn hoofd voorbij komt rollen..
Vervolgens rijd ik op de automatische piloot een random poortje binnen 🤞🏼 ‘op hoop van zegen’🤞🏼moet mijn onderbewustzijn hebben gedacht.. en terwijl ik voor de slagboom tot stilstand ben gekomen en nog wat apathisch voor me uit zit te staren, zie ik zowaar een goudkleurig kaartje voor mijn ogen wapperen en tegelijkertijd hoor ik wat ongeduldig gebral door mijn rechter gehoorgang komen.. het klonk als; ‘hey HAllo !, er staan wachtende auto’s achter ons !’ ‘Steek die kaart in die gleuf !!’
Nog vers ontwakende uit mijn nervus breakdown draaide ik mijn hoofd naar de witte kast die inmiddels links in mijn gezichtsveld was verschenen en de paniek sloeg onmiddellijk weer toe! Adrenaline shot numero 2 !! Oftewel..; ALARMFASE 2🚨🚨🚨
Mijn ogen vlogen met de speed of light over die kast heen en weer. Deze was bezaaid met wazige codering en wat mij betreft volstond dat gevaarte voortreffelijk als replica uit de eerste Star Wars film uit het jaar.. 🤔….. WEET IK VEEL 🤯 ! Dus ik kijk en kijk en kan alleen maar denken; ‘waar waar WAAR dan??!’ Victor werd nog ongeduldiger; ‘IN DIE GLEUF! DIE GLEUF VOOR JE NEUS!’
En ik dacht alleen maar ‘Man! Waar heb je het over ?! Ik zie hier 3 VERSCHILLENDE GLEUVEN JA !!’
Anyway.. we hebben het gered.. maar niet voordat ik een BMW van de weg had gereden omdat Victor zei dat ik rechts af moest slaan en dat dus ook onmiddellijk deed.
Verder ben ik nog op een busbaan terecht gekomen en heb ik 2 keer precies hetzelfde rondje om het hotel gereden (omdat ik de parkeergarage niet kon vinden) en daarbij heb ik 2 keer in hetzelfde rijtje ‘wachtende’ auto’s staan te wachten voor een stoplicht maar dat bleek achteraf een rij ‘geparkeerde’ auto’s te zijn… tot twee keer aan toe dus.. 🙄 Daarna ben ik onder Victor’s bewind gedwongen om uit de auto te stappen en plaats te nemen op de bijrijdersstoel.
Ok.. meneer denkt het beter te weten.. Daarna zijn we uiteindelijk wel mooi door zijn toedoen tot stilstand gekomen in een parkeergarage tussen allemaal witte bestelbusjes… Overduidelijk dus NIET de garage van het hotel hè boyfriend… ☝🏻
Had ik eerder nog plannen om hem te WREKEN voor zijn rigoreuze besluitvorming om mij te ontheven uit mijn bestuurlijke functie, zo hadden mijn wraakgevoelens inmiddels plaats gemaakt voor een ordinair binnenpretje 😏. Altijd heerlijk als karma de juiste kant op vliegt.
Maar goed… Eind goed al goed.. We liepen vanuit de garage via de trap een één of ander verlaten bedrijventerrein op. Na 10 minuten gedesillusioneerd over het terrein te hebben gelopen vonden we dan eindelijk het hotel. Maken ze die krengen van parkeergarages dan tegenwoordig niet meer vast aan het hotel zelf ??!! Wat is dat voor ongein ?!!
Maar ach, als je er samen na zo’n heetgebakerde reis nog zo bij kan zitten met z’n tweetjes aan de Champs-Élysées dan doen we toch iets goed 💞
Anyway, volgende week horen jullie hoe het ons verging in Parijs. We zijn voornamelijk weggesmolten en hadden klaarblijkelijk nog een paar processierupsen aan onze broek hangen… maar er was uiteraard ook sprake van ROMANTIEK 😍 Je bent in Parijs of je bent het niet hè..
💋
Linda's Perikelen 