De laatste dag in Berlijn waren we een suburb ingetrokken en uiteindelijk in het Mauerpark beland. Daar was een enorme markt gaande met allerlei creatieve mensen die hun kunst verkochte, om blij van te worden!! Daarachter, op het groen, was een openlucht theater waar mensen hun talenten qua dans, comedy en muziek ten toon stelden. Het laatste wat we zagen was een karaoke voorstelling waarbij mijn trommelvliezen het wederom begaven. ‘Waren deze dan al genezen na het autoraampje-open-vlieg-incident dan?’ Blijkbaar ja….
Aangezien we zowaar nog een dagje langer van huis weg konden blijven, hadden we een overnachting geboeked in Hannover. Het was een lange reis door file en stik-HEET in ons wagentje! Met rammelende honger plofte we dan eindelijk om 9 uur ‘s avonds neer op de stoelen van een terras bij een restaurant waar we vast goed te eten zouden krijgen.
De serveerster verwelkomde ons vriendelijk en begon een heel verhaal in het Duits waar wij uiteraard geen klap van verstonden. ‘Do you speak English?’ ‘Ja’ antwoordde ze glücklich. Victor zegt, ‘we doen eens gek, we bestellen een hele fles wijn’. De fles werd geopend, even proeven.., ‘ja heerlijk’ zei ik, ‘schenk maar vol die glazen, en nu zouden we graag de menukaart willen inzien Fräulein’. De vrouw zei ‘aber.. ik zij jullie net dat de keuken geschlossen is..’ Krijg nou wat.. dat hebben we in dat Duitse verhaal totaal gemist dan zeg.. Nou.. dan zit er niets anders op dan de fles zo snel mogelijk leeg te drinken (lekker op een lege maag) en dan verder te zoeken naar waarschijnlijk weer een snack-tent 😩. Victor versnelde het proces nog even door meteen zijn glas wijn leeg te stoten over mijn I-Phone…(heb ik dat..?) Vervolgens hebben we daar nog met een tiental fruitvliegjes boven ons hoofd cirkelend die fles soldaat gemaakt. Met lamme knietjes zijn we vervolgens de eerste de beste eettent ingerold om onze maag van enige inhoud te voorzien. Ik zeg.. je kan niet alles hebben in het leven..
Dat maakte overigens de vierde avond op rij dat het ons niet gelukt was om in een sjiek restaurant te eten !! Lord knows we’ve tried..
De eerste de beste eetgelegenheid was een Turkse eettent. Ik ben niet gek op die vette kleffe hap maar er stak zowaar een Den Bosche-Carnavals-memory de kop op bij me die mij liet hunkeren naar een kapsalon. Voor wie niet weet wat dat is; dat is zeg maar een soort van Hollandse stamppot op z’n Turks. Hierin wordt gewoonweg de gehele inhoud van de Turkse cuisine door elkaar gegooid. Zo krijg je alle vitamientjes binnen.. zover je daarvan kan spreken natuurlijk..
Ik had het woord ‘kapsalon’ nog niet half uitgesproken of ik kreeg een ferme elleboogstoot van Victor die fluisterend zei; ‘dat kennen ze hier niet in Duitsland man’. Ik was koppig, en wellicht wat overmoedig door de wijn, en heb vervolgens evengoed mijn bestelling geplaatst bij de twee Turkse snackbar-mannen. Na mijn pleidooi zag ik de mannen kijken alsof ze water zagen branden.. Ik dacht toch dat ik het in mijn beste Arabisch had uitgelegd.. of was het Duits 🤔.. anyway.. somehow kreeg ik het voor elkaar.. Ze waren alleen de mayonaise vergeten ☝🏻 Verdammt noch mal !!
De volgende dag gingen we Hannover in.. Mja.. zover wij weten is het één grote verzamelplek van allerlei grote kledingmerken in het centrum van de stad. Daarnaast lag een piepklein historisch gedeelte met lichtjes, kroegjes en mooie oude huisjes. Later zagen we in het stadhuis een in miniatuur nagebootste plattegrond van Hannover rond 1639, het was ooit een vestingstad. Daarnaast lag er een plattegrond ten tijde van de tweede wereld oorlog, dat was compleet platgebombardeerd.. Vandaar dat het ontbrak aan historische authenticiteit in de stad.
Vanuit Hannover zijn we terug naar Nederland gereden maar NIET voordat we eindelijk ergens een beetje sjiek en degelijk hadden gegeten. Net vóór de grens zagen we een restaurant op de kaart in ‘Hörstel’ of all places. Op het eerste gezicht zag het restaurant er hoopvol uit. We werden ontvangen door een vriendelijke Duitse dame waarna Victor in zijn beste Duits zei; ‘wir wollen was essen’. Zijn accent bleek erg overtuigend want daarna antwoordde de dame met een hele fasade in het Duits waar we wederom weer geen moer van begrepen.. Fingers crossed dat ze ons niet vertelde dat de keuken wieder geschlossen ist ja!!
Gelukkig niet! Heerlijk gegeten onder het bladerdek in de tuin van het restaurant waar we werden geholpen door het vriendelijkste personeel ever !
Toch nog een goed einde 😌
Linda's Perikelen 