Trip to Berlijn deel 2

Na een lange reis met de auto kwamen we aan bij onze verblijfplaats in Berlijn. Nu wist ik dat we een enorm aquarium zouden treffen in ons hotel, dat idee vond ik thuis al vrij indrukwekkend. Maar nu ik dat ding in real life zag.. was ik evengoed nog aardig van mijn sokken geblazen. WAT een loei van een enorm geval zag!! Victor had zijn sokken nog aan, die had er ‘iets meer van verwacht’. Nou vraag ik je.. we komen binnen en kijken naar een 25 meter hoog aquarium in de nok van de lobby.. inclusief liften met uitzicht op het aquarium.. welke 16 miljoen euro heeft gekost 😳 en meneer is geenszins impressed..?! Das ist doch unvorstellbar?!

De volgende dag meldde wij ons bij het ontbijt; ‘Hendriks ist die name ja’ en de vrouw begon opeens te lachen. Ze maakte, naar eigen zeggen, meteen de associatie met drank namelijk: de Hendrick’s Gin 🥃. ‘Waarom is dat grappig’ dacht ik? Het grappige vond IK dan nog wel dat Victor over het algemeen niet goed op drank gaat. Maar die Long Island cocktail van gister ging er goed in! Niet misselijk, geen last van zijn maag, alleen wat tekenen van aangeschotenschap 🙂 Ik zeg; ‘gezellig !’

Uitzicht bij het ontbijt. Niet verkeerd 😍

Down Town pakte we de Hop on hop off bus. Ik heb altijd wat mixed feelings wat betreft deze manier van een stad verkennen want romantisch, dat is het allerminst. Zit je daar op het dakdek van die bus met nog meer luie toeristen te luisteren naar de audio tour-guide die na bijna elke halte opnieuw verteld dat het van ‘LEVENSbelang’ is dat je niet moet gaan staan en bovendien armen en benen binnenboord moet houden.

Ten eerste.. WIE denken zij, van de Hop on Hop of-afdeling, wel niet wie ze voor zich hebben?! Ik haal het verdorie toch niet in mijn hoofd om te gaan staan op het dak van een rijdende bus. Straks zit ik met mijn hoofd vast in die elektriciteitsbedrading van het tramverkeer.. ik kijk wel beter uit ☝🏻

Ten tweede, is het niet eens mogelijk om ook maar één ledemaat naar keuze buitenboord te hangen. Ik bedoel, ik ben vrij lenig maar als ik het voor elkaar weet te krijgen om ook maar één voet uit dat raam te hangen, dan kan ik wel meteen gaan solliciteren bij Cirque du Solei.

En dan nog iets☝🏻! Met dat trage tempo lopen we sowieso geen risico!! Zaten we daar een partijtje in de zon te burnen. Als die bus een beetje vaart had gemaakt dan hadden we nog een verkoelend windje gehad. We verbrandde daar levend man !

Oh ja, en die bus is natuurlijk een panorama vervuiler ‘tot en met’ voor de stad. Dat wil je natuurlijk ook niet stimuleren…

‘Maar jullie hebben het wel gedaan’… Euh… ‘ja’. Want.. aan de andere kant.. via de (pijnlijke-) rode oordopjes zijn we wel heel wat kennis rijker wat betreft de historie van Berlijn. Bovendien konden we meteen de highlights aanvinken die we de volgende dag wat nader zouden onderzoeken, jawohl !

Via onze oortjes kregen we een tip; het Park-inn hotel te beklimmen voor een panorama-view.

Het dak gaf ons een prima uitzicht over de stad. Ook kon je er naar benden springen aan een touwtje.. maar Victor wilde niet 🙃 Unglaublich !!

Je kon daar met een biertje in de chill-modus op de luie soort-van-standstoelen liggen. So that’s what we did. Ondanks dat we door de harde wind zowat van het dak werden geblazen, was ik evengoed zo even.. helemaal in het moment.. totaly relaxed..

Totdat.. mijn oog iets aanschouwde waar ik liever niet met het blote oog getuige van had willen zijn!! Een dame.. met sandaal.. met open tenen.. MET DAARIN pantykousjes 😳😳😳 NEEEEeeeeee.. M’N OGEN 😵😵😵

Kan diegene die mijn leven probeert zuur te maken middels voodoo, HIER ONMIDDELLIJK MEE STOPPEN ??!!!!

Ondertussen.. terwijl mijn leven in een staat van terreur verkeerde, zat Victor een beetje te dagdromen over de Bitcoin..

Toen ik wat meditaties op mezelf had toegepast en enigszins tot rust was gekomen, bleek maar weer hoe SLLLLLLLECHT mijn gevoel voor richting is. Vanaf het panoramadak vroeg ik Victor namelijk of ik links of rechts moest kijken als ik richting het oosten van Berlijn zou willen kijken.. nou dat bleek dus ACHTER ons te liggen volgens Vic. Right ten and there had hij de volgende bijnaam bedacht; ‘✨Miss Direction✨’ .. snap je m? Van ‘misdirection’… ja ik vond het ook niet grappig.. hij wel.. heel erg zelfs.. 😒

Anyway, we zijn met een excursie mee door het ondergrondse metrostelsel gelopen waarna onze kennis nog verder werd vergroot wat betreft de politieke onrust tussen Oost- en West-Berlijn ten tijde van de Berlijnse muur die stond van ‘61 t/m ‘89. Heel interessant en een echte aanrader voor als je eens in Berlijn bent. Het huilen staat je nader dan het lachen bij het luisteren naar de verhalen die worden verteld en het is dan ook een belangrijk moment om stil te staan en te denken; ‘dit nooit meer!’

Door de ellende heen hoorde ik zo ook dat mensen elkaar wilde helpen, er voor elkaar wilde zijn, heldendaden en heldenverhalen. O.a. van degenen die het voor elkaar wisten te krijgen om een tunnel te graven richting de ‘vrije’ kant van Berlijn, het westen, weg van het kapitalisme. Op deze manier zijn er door de jaren heen zo’n 500 mensen ontsnapt uit de DDR. Maar ook tientallen gedood. Met gevaar voor eigen leven werden er escape acties georganiseerd door de mensen die leefde in het westen. Zo spraken zij met de mensen uit het oosten een tijdstip af bij een putdeksel in de straat in West-Berlijn. Hiervoor waren de oosterlingen door de opening van een put aan hun kant in de weg, via het riool (!), zo overgestoken naar de andere kant. Zo’n putdeksel weegt 140 kg zo weten wij nu. Samen met een andere vrijwilliger hebben we de deksel weten op te tillen ter demonstratie.

Daarna was het tijd om wat te ontnuchteren onder het genot van een biertje ‘Under den Linden’ met uitzicht op de Brandenburger Tor.

Daar was ik een winkeltje ingedoken om vast en zeker de allermooiste betonsteen van de Berlijnse muur als souvenir te scoren.

Ondertussen.., terwijl ik al 15 minuten uitspraak probeerde te moet doen over één van de belangrijkste beslissingen des levens op dat moment namelijk; ‘welke steen zal ik kopen’, zat Victor met z’n gedachten weer eens in Verweggistan een beetje te dagdromen over die Bitcoin..

‘Zal ik kopen..?’ ‘Zal ik verkopen..?’