Van de week had ik een cursus valpreventie voor de fysio in (freaking) Ede-Wageningen.. Gááááááát het ff lekker. Er worden over het algemeen zoveel cursussen, evenementen en van alles en nog wat in Amsterdam georganiseerd dat ik puur verwend ben lately en dus mjaaa.. Ede-Wageningen…. een beetje overdreven ver weg vind zeg maar.
Maar goed, ik ging er vanuit dat we met een groepje van 10 mensen op de cursus zouden zijn. Ik liep vanaf de trein naar het hotel waar de cursus zou worden gegeven. Kom ik daar aan, loop ik opeens tegen een whole bunch of mensen aan die daar met z’n allen voor de deur de één na de andere sigaretjes stonden weg te paffen…. Ugha ugha HOEST hoest..
Begrijp me niet verkeerd, ik vind zo’n sigaretje van mijn buren op het terras doorgaans heerlijk ruiken maar hier leek het wel alsof ik getuige was van een Indiaanse crematie… of erger nog, alsof ik zelf op die brandstapel lag.
Ik besloot weer even rechtsomkeer te maken om mezelf vervolgens alweer snel 180 graden terug te draaien en de situatie zo even van een afstandje te bekijken… Okay.. THINK woman !… Ik moest snel een plan bedenken om mijzelf op een zo’n gezond mogelijke manier door deze stomende eenheid richting ingang weten te loodsen maar HOE…?! Ik besloot uit mijn persoonlijk arsenaal aan ‘escape-plannen’ (de techniek komt veelal overeen met ‘entree-plannen’…) de Samoerai-methode te kiezen…
En ehmmmm.. daarmee had ik overigens géén bloedige aangelegenheid in mind hè. Ik gebruik enkel tijdelijk de lichtvoetige techniek die binnen deze vechtkunst ten dienst staat met als doel de mens voort te bewegen… (en in het geval van de Samoerais OOK de volledig krijgsmacht van de tegenstander af te slachten maar dat ter zijde..)
DUSSSS… in neem een aanloopje.. ik spring zo op mijn tenen zigzaggend -hup- -hup- -hup- door die dampende menigte heen en ik rol vervolgens, met een souplesse waar Tom Cruise nog een puntje aan kan zuigen, zo met een koppeltje-duik de lobby in…. haHAAaaaa.. gered ☝🏻 De baliemedewerkster was impressed, I could tell 🙃
Eenmaal binnen gerold, zag ik dat er een heel evenement was georganiseerd voor hulpverleners in de palliatieve zorg. Dat is zorg voor mensen die ernstig ziek zijn en in de laatste fase van hun leven verkeren. Nou, ik kan je vertellen dat als die schoorstenen daar buiten zo doorgaan met hun leven, dat ze grote kans hebben om hetgeen waar ze nu zorg voor dragen, zelf van wel héél dichtbij gaan meemaken. Ik vond het maar typisch, edoch… ik weet hoe hardnekkig deze verslaving is dus mij hoor je verder niet 😇
Eenmaal in het hotel vond ik na 101 keer de verkeerde kant op te zijn gelopen EINDELIJK de ruimte waar de cursus zou plaatsvinden. Had ik al gezegd dat ik vrij frequent de verkeerde kant oploop en sowieso in een gebouw geen, maar dan ook echt GEEN idee heb of mijn kont nu uitsteekt naar het noorden of richting oosten? Bij deze…
Ik ging zitten en naast mij nam een medecursist plaats met een Duits accent. Ik had hem ogenschijnlijk beledigd wanneer ik hem hiermee confronteerde want het bleek namelijk een Fransman te zijn…. Ik zeg het je !! GEEN – RICHTINGSGEVOEL !!
Maar heb het tamelijk recht kunnen breien want in zo’n geval is er namelijk maar één juiste reactie van mijn kant om oprecht mijn intenties van goede wil te tonen en dat is natuurlijk door te zeggen; ‘Ah.. excusez moi.. c’est la vie.. vous lé vous.. toujours.. Amoooooooooouuuuuurrrrrr 💋’.
Maar anyway, het gaat toch niets worden want hij is te klein.. en heeft een vriendin.. en ik.. ook..
Later sloeg de vonk toch nog over maar dan in de absolute letterlijke zin van het woord. We moesten namelijk even opstaan vanuit onze stoel en als zijnde een oud vrouwtje of een oud heertje met onze schoenen over het onderliggende tapijt te schuifelen om te ervaren hoe val-gevaarlijk dat looppatroon wel niet is. Tegen de tijd dat ik met mijn rubberen zolen al schuifelend zeker zo’n 50 meter had afgelegd over dat wollige tapijt was ik ZO ongelooflijk statisch geladen dat ik bij de volgende hand op hand aanraking met die Fransman, om mijn pen te pakken die aan zijn kant van de tafel was gerold, zo’n enorme elektrische voltreffer van een SCHOK door mij heen kreeg dat het eigenlijk zonde was dat ik vanochtend shampoo had gebruikt voor extra volume in mijn haar zeg maar.
Volgende keer volg ik de vervolg cursus namelijk; ‘In Balans’. Dan leer ik o.a. de fijne kneepjes van het les geven in Tai Chi aan een groep ouderen. En das geen taalcursus ✌🏻. Het is een Chinese Neijia bewegingskunst. Het ziet er onschuldig uit maar mijn rug gaat afbreken ff serieus.
Deze sport.. nou ja ‘sport’.. ik weet niet of de Chinezen dit ook als ‘sport’ zouden typeren.. laten we zeggen; de één zou er een beschrijving aan kunnen hangen als ‘zachte organische bewegingen’ en ik zou zeggen; ‘puur AFZIEN’ gewoon.. Pfffff… Mijn rug is hier gewoonweg NIET voor gemaakt but it should ☝🏻 so… we gaan der gewoon voor zorgen dat de oudere mens onder ons wat steviger op de benen gaat staan 💪🏻
Ik voel een missie opborrelen 💓
Xx
Linda's Perikelen 